Verlede Donderdagmiddag het ek na Baizhang Town, Yuhang, gegaan om 'n goeie vriend te besoek wat ek al baie jare ken.Onverwags het ek 'n leë-nester ou man daar ontmoet.Ek was diep geraak en sal dit vir 'n lang tyd nooit vergeet nie.
Ek het ook toevallig hierdie leë nester ontmoet.
Dit was sonnig daardie dag, en ek en my vriend Zhiqiang (42 jaar oud) het middagete geëet en 'n wandeling daar naby geneem om ons kos te verteer.Zhiqiang se dorpie is in die middel van die berg gebou.Alhoewel dit almal sementpaaie is, behalwe vir die platteland rondom die huis, is die res hoë of sagte hellings.Daarom is dit nie soseer 'n stap nie, maar dit is soos om 'n berg te klim.
Ek en Zhiqiang het aangestap en gesels, en die oomblik toe ek opkyk, het ek die huis opgemerk wat op die hoë betonplatform voor my gebou is.Omdat elke huishouding in hierdie dorpie vol klein bungalows en villa's is, het net een bungalow uit die 1980's skielik in die middel van die bungalows en villa's verskyn, wat baie spesiaal is.
Op daardie stadium het daar 'n ou man in 'n elektriese rolstoel gesit en in die verte by die deur gekyk.
Onbewustelik het ek na die figuur van die ou man gekyk en vir Zhiqiang gevra: “Ken jy daardie ou man in die rolstoel?Hoe oud is hy?"Zhiqiang het my blik gevolg en hom dadelik herken, "O, jy het gesê oom Chen, hy behoort vanjaar 76 te wees, wat is fout?"
Ek het nuuskierig gevra: “Hoe dink jy is hy alleen by die huis?Wat van die ander?”
"Hy woon alleen, 'n leë nes ou man."Zhiqiang het gesug en gesê: “Dit is baie jammer.Sy vrou is meer as 20 jaar gelede aan siekte dood.Sy seun het in 2013 'n ernstige motorongeluk gehad en is nie gered nie.Daar is ook 'n dogter., maar my dogter is met Sjanghai getroud, en ek bring nie my kleindogter terug nie.Die kleinseun is seker te besig in Meijiaqiao, in elk geval, ek het hom nog nie 'n paar keer gesien nie.Net ons bure gaan gereeld deur die jaar na sy huis toe.Kyk."
Sodra ek klaar gepraat het, het Zhiqiang my gelei om verder aan te stap, “Ek sal jou na oom Chen se huis neem vir 'n sit-down.Oom Chen is 'n baie gawe mens.Hy moet bly wees as iemand verbygaan.”
Eers toe ons nader gekom het, het ek stadigaan die voorkoms van die ou man gesien: die gesig was bedek met die klowe van die jare, die grys hare was half bedek deur die swart naaldvilthoed, en hy het 'n swart katoen aangehad. jas en 'n dun jas.Hy het 'n siaanbroek en 'n paar donker katoenskoene aangehad.Hy het effens gebukkend op 'n elektriese rolstoel gesit, met 'n teleskopiese kruk aan die buitekant van sy linkerbeen.Hy het na die buitekant van die huis gekyk en stilweg in die verte gekyk met sy wit en bewolkte oë, wat uit fokus en roerloos was.
Soos 'n standbeeld wat op 'n geïsoleerde eiland agtergelaat word.
Zhiqiang het verduidelik: “Oom Chen is oud en het probleme met sy oë en ore.Ons moet naby hom kom om te sien.As jy met hom praat, moet jy harder praat, anders sal hy jou nie kan hoor nie.”Knik.
Toe ons die deur wou bereik, het Zhiqiang sy stem verhef en geskree: “Oom Chen!Oom Chen!”
Die ou man verstar vir 'n oomblik, draai sy kop effens na links, asof hy die geluid netnou bevestig, gryp toe die armleunings aan beide kante van die elektriese rolstoel en maak sy bolyf stadig reguit, draai na links en kyk reguit by die hek kom oor.
Dit was asof 'n stil standbeeld met lewe deurdrenk en herleef is.
Nadat hy duidelik gesien het dat dit ons is, het die ou man baie gelukkig gelyk, en die plooie by die ooghoeke het verdiep toe hy geglimlag het.Ek het gevoel dat hy regtig bly is dat iemand hom kom sien het, maar sy gedrag en taal was baie ingetoë en ingehou.Hy kyk net met 'n glimlag.Ons het na ons gekyk en gesê: "Hoekom is jy hier?"
"My vriend het net vandag hierheen gekom, so ek sal hom bring om by jou te sit."Nadat hy klaar gepraat het, het Zhiqiang vertroud in die kamer ingegaan en twee stoele uitgehaal en een van hulle aan my gegee.
Ek sit die stoel oorkant die ou man en gaan sit.Toe ek opkyk, het die ou man met 'n glimlag na my teruggekyk, so ek het gesels en die ou man gevra: "Oom Chen, hoekom wil jy 'n elektriese rolstoel koop?"
Die ou man het 'n rukkie gedink, toe die armleuning van die elektriese rolstoel gestut en stadig opgestaan.Ek het vinnig opgestaan en die ou man se arm vasgehou om ongelukke te vermy.Die ou man waai met sy hande en sê met 'n glimlag dis reg, tel toe die linkerkruk op en stap 'n paar treë vorentoe met ondersteuning.Eers toe besef ek dat die ou man se regtervoet 'n bietjie misvorm is, en sy regterhand het heeltyd gebewe.
Dit is duidelik dat die ou man swak bene en voete het en krukke nodig het om hom te help stap, maar hy kan nie lank loop nie.Dis net dat die ou man nie geweet het hoe om dit uit te druk nie, so hy het my so vertel.
Zhiqiang het ook langs hom bygevoeg: "Oom Chen het aan polio gely toe hy 'n kind was, en toe het hy so geword."
"Het jy al ooit 'n elektriese rolstoel gebruik?"Ek het vir Zhiqiang gevra.Zhiqiang het gesê dat dit die eerste rolstoel en ook die eerste elektriese rolstoel was, en hy was die een wat bykomstighede vir bejaardes geïnstalleer het.
Ek het die ou man in ongeloof gevra: “As jy nie ’n rolstoel het nie, hoe het jy voorheen uitgegaan?”Hier is immers Poe!
Die ou man het nog vriendelik geglimlag: “Ek het vroeër uitgegaan as ek vir groente inkopies gedoen het.As ek krukke het, kan ek langs die pad rus as ek nie kan loop nie.Dis reg om nou afdraand te gaan.Dit is te moeilik om groente bergop te dra.Laat my My dogter het 'n elektriese rolstoel gekoop.Daar is ook 'n groentemandjie agter, en ek kan die groente daarin sit nadat ek dit gekoop het.Nadat ek van die groentemark af teruggekeer het, kan ek steeds rondgaan.”
As dit by elektriese rolstoele kom, lyk die ou man baie gelukkig.In vergelyking met die twee punte en een lyn tussen die groentemark en die tehuis in die verlede, het die bejaardes nou meer keuses en meer geure op die plekke waarheen hulle gaan.
Ek het na die rugleuning van die elektriese rolstoel gekyk en gevind dat dit 'n YOUHA-handelsmerk is, so ek vra terloops: “Het jou dogter dit vir jou uitgesoek?Dit is redelik goed met pluk, en die kwaliteit van hierdie handelsmerk elektriese rolstoel is in orde.”
Maar die ou man skud sy kop en sê: “Ek het die video op my selfoon gekyk en gedink dit is goed, toe bel ek my dogter en vra haar om dit vir my te koop.Kyk, dit is hierdie video.”Hy het 'n volskerm-selfoon uitgehaal, met sy dogter behendig met sy regterhand na die kletskoppelvlak geblaai en die video oopgemaak vir ons om te kyk.
Ek het ook per ongeluk ontdek dat die telefoonoproepe en boodskappe van die ou man en sy dogter almal op 8 November 2022 gebly het, dit is toe die elektriese rolstoel pas by die huis afgelewer is, en die dag toe ek soontoe gegaan het, was reeds 5 Januarie 2023.
Ek het half gehurk langs die ou man gevra: “Oom Chen, dit is binnekort Chinese Nuwejaar, sal jou dogter terugkom?”Die ou man het lank met sy wit en bewolkte oë buite die huis gestaar, totdat ek gedink het my stem is te laag Toe die ou man nie duidelik hoor nie, skud hy sy kop en glimlag bitter: “Hulle sal nie kom terug, hulle is besig.”
Nie een van oom Chen se familie was vanjaar terug nie.”Zhiqiang het in 'n lae stem met my gesels, “Net gister het vier voogde oom Chen se rolstoel kom kyk.Gelukkig was ek en my vrou destyds daar, anders was daar geen manier vir kommunikasie nie, oom Chen praat nie baie goed Mandaryns nie, en die voog daar oorkant kan nie die dialek verstaan nie, so ons help dit oordra.”
Skielik het die ou man nader aan my gekom en vir my gevra: “Weet jy hoe lank hierdie elektriese rolstoel gebruik kan word?”Ek het gedink die ou man sou bekommerd wees oor die kwaliteit, so ek het vir hom gesê dat asYOUHA se elektriese rolstoelnormaal gebruik word, sal dit vir vier of vyf jaar hou.Jaar is goed.
Maar waaroor die ou man bekommerd is, is dat hy nie vir vier of vyf jaar sal lewe nie.
Hy het ook geglimlag en vir ons gesê: “Ek wag nou om by die huis te sterf.”
Ek het skielik hartseer gevoel, en ek kon net een vir een vir Zhiqiang sê dat hy 'n lang lewe kan lei, maar die ou man het gelag asof hy 'n grappie hoor.
Dit was ook in daardie tyd dat ek besef het hoe negatief en hartseer hierdie glimlaggende leë-nester oor die lewe was.
Bietjie sentimentaliteit op pad huis toe:
Ons wil nooit erken dat ons soms liewer ure aan video-oproepe spandeer met vriende wat ons pas ontmoet het as minute oor die telefoon met ons ouers nie.
Dit maak nie saak hoe dringend die werk is nie, ek kan elke jaar 'n paar dae afstaan om my ouers te besoek, en maak nie saak hoe besig ek by die werk is nie, ek kan steeds tientalle minute hê om my ouers elke week te bel.
Vra jouself af, wanneer laas het jy jou ouers, grootouers, grootouers besoek?
Spandeer dus meer tyd saam met hulle, vervang telefoonoproepe met drukkies en vervang onbeduidende geskenke gedurende die vakansie met 'n ete.
Geselskap is die langste belydenis van liefde
Postyd: 17-Mrt-2023