Guo Bailing se naam is 'n homoniem vir “Guo Bailing”.
Maar die noodlot het donker humor bevoordeel, en toe hy 16 maande oud was, het hy polio opgedoen, wat sy bene kreupel gemaak het.“Moenie praat van berge en rante klim nie, ek kan nie eers 'n grondhelling klim nie.”
Toe hy op laerskool was, het Guo Bailing 'n klein bankie wat die helfte van 'n persoon is, gebruik om te reis.Wanneer sy klasmaats hardloop en skool toe spring, het hy die klein bankie bietjie vir bietjie geskuif, reën of sonskyn.Nadat hy universiteit betree het, het hy sy eerste paar krukke in sy lewe gehad. Deur op hul ondersteuning en die hulp van sy klasmaats staat te maak, het Guo Bailing nooit 'n klas gemis nie;om in 'n rolstoel te sit was 'n latere ding.Hy het toe reeds die vaardighede ontwikkel om onafhanklik te lewe.Jy kan dit self doen na werk, uitgaan vir vergaderings en eet in die kafeteria.
Guo Bailing se daaglikse aktiwiteite wissel van sy tuisdorp tot nuwe eerstevlakstede met relatief ryk hindernisvrye fasiliteite.Hoewel dit vir hom moeilik is om fisies berge te klim, het hy al talle berge in sy lewe geklim.
Hoe hoog is die "koste" om by die deur uit te kom
Anders as die meeste gestremdes, hou Guo Bailing daarvan om uit te gaan stap.Hy werk in Ali.Afgesien van die maatskappypark, gaan hy dikwels na skilderagtige plekke, winkelsentrums en parke in Hangzhou.Hy sal spesiale aandag gee aan die hindernisvrye fasiliteite in openbare plekke, en dit aanteken om opwaarts te reflekteer.Veral die moeilikhede wat ek teëgekom het, wil ek nie toelaat dat ander gestremdes geraak word nie.
Guo Bailing se rolstoel het tydens 'n vergadering in die gaping tussen die klipblaaie vasgeval.Nadat hy 'n plasing op die intranet geplaas het, het die maatskappy vinnig versperringsvrye opknappings aan 32 plekke in die park gedoen, insluitend die klipbladpad.
Die Hangzhou Barrier-free Environment Promotion Association kommunikeer ook dikwels met hom en vra hom om van die werklikheid te begin en meer lewensgeoriënteerde hindernisvrye voorstelle voor te stel om die verbetering van die stad se hindernisvrye omgewing te bevorder.
Trouens, in onlangse jare het hindernisvrye fasiliteite in China, veral groot en mediumgrootte stede, voortdurend verbeter en ontwikkel.Op die gebied van vervoer het die penetrasiekoers van hindernisvrye fasiliteite in 2017 byna 50% bereik.
Onder die gestremde groep is daar egter nog baie min mense soos Guo Bailing wat "lief is om uit te gaan".
Tans is die totale aantal gestremde mense in China meer as 85 miljoen, waarvan meer as 12 miljoen gesiggestremdes en byna 25 miljoen fisies gestremd is.Vir mense met fisieke gestremdhede is dit “te duur” om uit te gaan.
Daar is 'n meester by stasie B wat een keer 'n spesiale reis vir 'n dag afgeneem het.Nadat een voet beseer is, het sy tydelik op 'n rolstoel staatgemaak om te reis, net om te besef dat die gewone drie stappe vereis dat die rolstoel meer as tien keer met die hand op die versperringsvrye oprit gery het;Ek het dit nie voorheen raakgesien nie, want fietse, motors en konstruksiegeriewe het dikwels die deurgang vir gestremdes versper, so sy moes op die nie-gemotoriseerde baan “gly” en sy moes oplet na die fietse agter haar vanaf van tyd tot tyd.
Aan die einde van die dag het sy, ondanks die feit dat sy talle goedhartige mense ontmoet het, steeds erg gesweet.
Dit is die geval vir gewone mense wat vir etlike maande tydelik in rolstoele sit, maar dit is moeilik vir meer gestremde groepe om die hele jaar deur rolstoele vergesel te word.Selfs al word hulle deur elektriese rolstoele vervang, al ontmoet hulle dikwels gawe mense om 'n helpende hand by te sit, kan die meeste van hulle net binne die bekende radius van die daaglikse lewe beweeg.Sodra hulle na onbekende plekke gaan, moet hulle bereid wees om "vasgevang" te word.
Ruan Cheng, wat aan polio ly en albei bene gestremd is, is die bangste om “sy pad te vind” wanneer hy uitgaan.
Aan die begin was die grootste “hekkies” vir Ruan Cheng om uit te gaan die “drie hekkies” by die deur van sy huis – die drumpel van die ingangsdeur, die drumpel van die geboudeur en 'n helling naby die huis.
Dit was die eerste keer dat hy in 'n rolstoel uitgegaan het.As gevolg van sy ongeskoolde operasie was sy swaartepunt uit balans toe hy die drumpel oorgesteek het.Ruan Cheng het op sy kop geval en sy agterkop op die grond geslaan, wat ’n groot skaduwee op hom gelaat het.Dit is nie vriendelik genoeg nie, dit is baie moeisaam wanneer jy opdraand ry, en as jy nie die versnelling goed kan beheer wanneer jy afdraand gaan nie, sal daar 'n veiligheidsrisiko wees.
Later, namate rolstoelgebruik al hoe meer bekwaam geword het, en die deur van die huis verskeie rondes van versperringsvrye opknappings ondergaan het, het Ruan Cheng hierdie "drie hekkies" oorgesteek.Nadat hy die derde naaswenner in kajak in die Nasionale Paralimpiese Spele geword het, is hy dikwels na byeenkomste genooi, en sy geleenthede om uit te gaan het geleidelik toegeneem.
Maar Ruan Cheng is steeds baie bekommerd om na onbekende plekke te gaan, want hy ken nie genoeg inligting nie en daar is baie onbeheerbaarheid.Om duikpaaie en oorpaaie te vermy waardeur rolstoele nie kan gaan nie, verwys mense met gestremdhede meestal na stapnavigasie en fietsrynavigasie wanneer hulle uitgaan, maar dit is moeilik om veiligheidsgevare heeltemal te vermy.
Soms vra ek verbygangers, maar baie mense weet nie eers wat hindernisvrye geriewe is nie
Ruan Cheng se ervaring was nog vars in Ruan Cheng se geheue.Met die hulp van die metro-roetenavigasie was die eerste helfte van die reis glad.Toe hy uit die stasie kom, het hy gevind dat daar geen hindernisvrye hysbak by die moltrein-ingang was nie.Dit was 'n wisselstasie tussen lyn 10 en lyn 3. Ruan Cheng het uit sy geheue onthou dat daar 'n hindernisvrye hysbak op lyn 3 was, so hy, wat oorspronklik by die uitgang van lyn 10 was, moes om die stasie stap met 'n rolstoel vir 'n lang tyd om dit te vind.Die uitgang van lyn 3, nadat jy die stasie verlaat het, sirkel terug na die oorspronklike posisie op die grond om na jou bestemming te gaan.
Elke keer in hierdie tyd sou Ruan Cheng onbewustelik 'n soort vrees en verbystering in sy hart voel.Hy was raadop in die vloei van mense, asof hy in 'n nou plek vasgevang was en 'n manier moes vind om die probleem op te los.Nadat ek uiteindelik “uitgekom het”, was ek fisies en geestelik uitgeput.
Later het Ruan Chengcai by 'n vriend verneem dat daar 'n hindernisvrye hysbak by uitgang C van die moltreinstasie op lyn 10 is. As ek vroeër daarvan geleer het, sou dit nie 'n mors van tyd wees om so 'n lang pad rond te gaan ?Die hindernisvrye inligting van hierdie besonderhede word egter meestal deur 'n klein aantal vaste mense gehou, en die verbygangers rondom hulle weet dit nie, en die gestremdes wat van ver af kom weet dit nie, so dit 'n “blinde sone vir hindernisvrye toegang” uitmaak.
Om 'n onbekende area te verken, neem dit dikwels 'n paar maande vir gestremdes.Dit het ook 'n grag tussen hulle en die "verre plek" geword.
Ruan Cheng se ervaring was nog vars in Ruan Cheng se geheue.Met die hulp van die metro-roetenavigasie was die eerste helfte van die reis glad.Toe hy uit die stasie kom, het hy gevind dat daar geen hindernisvrye hysbak by die moltrein-ingang was nie.Dit was 'n wisselstasie tussen lyn 10 en lyn 3. Ruan Cheng het uit sy geheue onthou dat daar 'n hindernisvrye hysbak op lyn 3 was, so hy, wat oorspronklik by die uitgang van lyn 10 was, moes om die stasie stap met 'n rolstoel vir 'n lang tyd om dit te vind.Die uitgang van lyn 3, nadat jy die stasie verlaat het, sirkel terug na die oorspronklike posisie op die grond om na jou bestemming te gaan.
Elke keer in hierdie tyd sou Ruan Cheng onbewustelik 'n soort vrees en verbystering in sy hart voel.Hy was raadop in die vloei van mense, asof hy in 'n nou plek vasgevang was en 'n manier moes vind om die probleem op te los.Nadat ek uiteindelik “uitgekom het”, was ek fisies en geestelik uitgeput.
Later het Ruan Chengcai by 'n vriend verneem dat daar 'n hindernisvrye hysbak by uitgang C van die moltreinstasie op lyn 10 is. As ek vroeër daarvan geleer het, sou dit nie 'n mors van tyd wees om so 'n lang pad rond te gaan ?Die hindernisvrye inligting van hierdie besonderhede word egter meestal deur 'n klein aantal vaste mense gehou, en die verbygangers rondom hulle weet dit nie, en die gestremdes wat van ver af kom weet dit nie, so dit 'n “blinde sone vir hindernisvrye toegang” uitmaak.
Om 'n onbekende area te verken, neem dit dikwels 'n paar maande vir gestremdes.Dit het ook 'n grag tussen hulle en die "verre plek" geword.
Trouens, die meeste mense met gestremdhede smag na die buitewêreld.Onder die sosiale aktiwiteite wat deur verskeie verenigings van persone met gestremdhede georganiseer word, is almal hoogs gemotiveerd om deel te neem aan projekte wat geleenthede skep vir gestremde groepe om uit te gaan.
Hulle is bang om alleen by die huis te wees, en hulle is ook bang dat hulle verskeie probleme sal ondervind wanneer hulle uitgaan.Hulle is vasgevang tussen die twee vrese en kan nie vorentoe beweeg nie.
As jy meer van die buitewêreld wil sien en ander nie te veel wil pla nie, is die enigste oplossing om die vermoë van gestremde mense uit te oefen om onafhanklik te reis sonder bykomende hulp van ander.Soos Guo Bailing gesê het: "Ek hoop om met selfvertroue en waardigheid uit te gaan soos 'n gesonde persoon, en nie moeilikheid vir my familie of vreemdelinge veroorsaak deur die verkeerde pad te gaan nie."
Vir gestremdes is die vermoë om onafhanklik te reis hul grootste moed om uit te gaan.Jy hoef nie 'n kommerwekkende las vir jou gesin te wees nie, jy hoef nie moeilikheid vir verbygangers te veroorsaak nie, jy hoef nie ander mense se vreemde oë te dra nie, en jy kan probleme self oplos.
Fang Miaoxin, die erfgenaam van bamboes-snywerk in die Yuhang-distrik wat ook aan polio ly, het deur talle stede in China alleen gery.Nadat hy die c5-rybewys in 2013 gekry het, het hy 'n hulpbestuurtoestel vir die voertuig geïnstalleer en 'n “een persoon, een motor”-toer deur China begin.Volgens hom het hy tot dusver sowat 120 000 kilometer gery.
So 'n "veteraanbestuurder" wat vir baie jare onafhanklik gereis het, sal egter dikwels probleme ondervind tydens die reis.Soms kan jy nie 'n toeganklike hotel kry nie, so jy moet 'n tent opslaan of in jou motor slaap.Eenkeer het hy na 'n stad in die noordwestelike streek gery, en hy het vooraf gebel om te vra of die hotel versperringsvry is.Die ander party het 'n bevestigende antwoord gegee, maar toe hy by die winkel aankom, het hy gevind dat daar geen drempels is om in te klim nie, en hy moet "ingedra" word.
Fang Miaoxin, wat baie ondervinding in die wêreld het, het reeds sy hart geoefen om uiters sterk te wees.Hoewel dit nie sielkundige druk sal veroorsaak nie, hoop hy tog dat daar ’n navigasieroete vir rolstoelreise sal wees, duidelik gemerk met inligting oor hindernisvrye hotelle en toilette, sodat hulle onafhanklik kan opdaag.Bestemming, dit maak nie saak of jy 'n bietjie meer moet stap nie, solank jy nie 'n ompad ry of vassit nie.
Want vir Fang Miaoxin is langafstand nie 'n probleem nie.Hy kan hoogstens 1 800 kilometer per dag ry.Die “kort afstand” nadat jy uit die bus geklim het, is soos om deur die mis te reis, vol onsekerhede.
Skakel die kaart "toeganklikheidmodus" aan
Die beskerming van die reis van die gestremdes is om hulle te help om “sekerheid in onsekerheid te vind”.
Die popularisering en transformasie van hindernisvrye fasiliteite is noodsaaklik.As gewone werkende mense moet ons ook aandag gee aan die handhawing van 'n hindernisvrye omgewing in ons lewens om nie probleme vir gestremde groepe te veroorsaak nie.Boonop is dit nodig om gestremdes te probeer help om blindekolle te oorkom en die ligging van hindernisvrye fasiliteite akkuraat te vind.
Op die oomblik, hoewel daar baie hindernisvrye fasiliteite in China is, is die graad van digitalisering relatief laag, met ander woorde, daar is geen internetverbinding nie.Dit is moeilik vir gestremdes om hulle op onbekende plekke te vind, net soos in die era toe daar nie selfoonnavigasie was nie, kan ons net die plaaslike inwoners vra om aanwysings te vra.
In Augustus vanjaar, toe Guo Bailing met verskeie Ali-kollegas gesels het, het hulle gepraat oor die moeilikheid om vir gestremdes te reis.Almal is diep geraak en het skielik gewonder of hulle 'n rolstoelnavigasie spesiaal vir gestremdes kan ontwikkel.Na 'n telefoonoproep met die produkbestuurder van AutoNavi, is ontdek dat die ander party ook so 'n funksie beplan, en die twee het dit toegeslaan.
Voorheen het Guo Bailing dikwels persoonlike ervaring en insigte op die intranet gepubliseer.Hy het nooit sy eie ervaring oordryf nie, maar het altyd 'n optimistiese en positiewe lewenshouding gehandhaaf.Kollegas is baie simpatiek met sy ervaring en idees, en hulle is baie entoesiasties oor hierdie projek, en hulle dink almal dit is baie sinvol.Daarom is die projek binne slegs 3 maande van stapel gestuur.
Op 25 November het AutoNavi amptelik die hindernisvrye "rolstoelnavigasie"-funksie bekendgestel, en die eerste groep loodstede was Beijing, Sjanghai en Hangzhou.
Nadat gebruikers met gestremdhede die "versperringsvrye modus" in AutoNavi Maps aangeskakel het, sal hulle 'n beplande "versperringsvrye roete" kry in kombinasie met hindernisvrye hysbakke, hysbakke en ander hindernisvrye fasiliteite wanneer hulle reis.Benewens gestremdes, kan bejaardes met beperkte mobiliteit, ouers wat babastootwaentjies stoot, mense wat met swaar voorwerpe reis, ens., ook as verwysing in verskillende scenario's gebruik word.
In die ontwerpstadium moet die projekspan die roete ter plaatse probeer, en sommige projekspanlede sal probeer om die reismodus van gestremdes te simuleer om dit “indringend” te ervaar.Want aan die een kant is dit moeilik vir gewone mense om hulself in die skoene van gestremdes te plaas om struikelblokke in die proses van verhuising te identifiseer;aan die ander kant, om omvattende inligtingsortering te bereik, en om verskillende roetes te prioritiseer en te balanseer, verg 'n meer verfynde ervaring.
Zhang Junjun van die projekspan het gesê: "Ons moet ook sommige sensitiewe plekke vermy om sielkundige skade te vermy, en hoop om meer bedagsaam te wees as om gewone mense te dien.Die inligtingvertoning van hindernisvrye fasiliteite is byvoorbeeld streng, roeteherinnerings, ens., sodat kwesbare groepe nie geraak sal word nie.Sielkundige skade.”
"Rolstoelnavigasie" sal ook voortdurend verbeter en herhaal word, en 'n "terugvoerportaal" is ontwerp vir gebruikers, wat daarop gemik is om kollektiewe wysheid te versamel.Beter roetes kan aan die produkkant gerapporteer en dan geoptimaliseer word.
Die werknemers van Ali en AutoNavi weet ook dat dit nie die reisprobleem van gestremdes heeltemal kan oplos nie, maar hulle hoop om "'n klein vlammetjie aan te steek" en "die aansitter in die Frisbee te wees" om dinge in 'n positiewe siklus vorentoe te stoot.
Trouens, om mense met gestremdhede te help om die "versperringsvrye omgewing" te verbeter, is nie 'n saak vir 'n sekere persoon of selfs 'n groot maatskappy nie, maar vir almal.Die maatstaf van 'n samelewing se beskawing hang af van sy houding teenoor die swakkes.Almal doen hul bes.Ons kan 'n gestremde persoon wat hulp soek langs die pad begelei.Tegnologiemaatskappye gebruik tegnologie om struikelblokke te “verwyder” en meer mense te bevoordeel.Ongeag die grootte van die sterkte, is dit 'n uitdrukking van welwillendheid.
Toe hy na Tibet gery het, het Fang Miaoxin ontdek: "Op pad na Tibet is suurstof wat kortkom, maar wat nie ontbreek nie is moed."Hierdie sin is van toepassing op alle gestremde groepe.Dit verg moed om uit te gaan, en hierdie moed moet beter wees.Reiservaring om in stand te hou, sodat elke keer as jy uitgaan, dit 'n moedige opeenhoping is, nie 'n vermorsing nie.
Postyd: 10 Desember 2022